เรื่องราวที่เราเคย เคยใช้เวลาด้วยกัน
ไม่มีอีกแล้ว น้ำตาก็เริ่มหลั่งไหล
เมื่อรู้เธอต้องไป ไม่ย้อนกลับมา
ไออุ่นที่คุ้ยเคย จางหายไปในผู้คน
กอดกันคราวนี้ รู้ดีว่าเป็นครั้งสุดท้าย
อยากขอเคียงข้างกาย อีกหน่อยได้ไหม
เก็บซ่อนความเสียใจ ที่ไม่อาจลืม
เมื่อยามตื่น ลืมตาขึ้นมา
เห็นเธออยู่ข้างๆ ยังนอนหลับตา
ทุกๆ ความสุข ที่เธอให้มา
มากจนเกินกว่า เกินกว่าที่จะลืม
นึกว่าเราจะไป เดินไปด้วยกันได้ไกลกว่านี้
เมื่อเธอดูมีความสุขเสมอ เวลาที่นอนตักฉัน
ไม่เคยนึกเลย ว่าจะมีวันให้เราไกลห่าง
ขอบคุณที่เคยร่วมทาง จนวันจากลา
หยาดฝนสะท้อน อ้อมกอด
อยากย้อน คืนวันเหล่านั้น
ขาดเธอวันนี้ ไม่เคยชินในความสับสน
สับสนใจผู้คน ที่ต่างโหดร้าย
ขาดเธอเคียงข้างกาย โลกช่างน่ากลัว
เมื่อยามตื่น ลืมตาขึ้นมา
แขนของเธอ โอบกอดแม้ยามหลับตา
ทุกๆ ความสุข ที่เธอให้มา
มากจนเกินกว่า เกินกว่าที่จะลืม
นึกว่าเราจะไป เดินไปด้วยกันได้ไกลกว่านี้
เมื่อเธอดูมีความสุขเสมอ เวลาที่นอนตักฉัน
ไม่เคยนึกเลย ว่าจะมีวันให้เราไกลห่าง
ขอบคุณที่เคยร่วมทาง จนวันจากลา
ทำเป็นว่า เหมือนจะเข้าใจ
เก็บอารมณ์ เก็บความคิดเอาไว้
โอ้ความรู้สึกข้างใน ทำไมเจ็บช้ำ
คงเป็นความรัก ที่ครอบงำ
ติดกับภาพซ้ำๆ ในความทรงจำยากจะลืม
นึกว่าเราจะไป เดินไปด้วยกันได้ไกลกว่านี้
เมื่อเธอดูมีความสุขเสมอ เวลาที่นอนตักฉัน
ไม่เคยนึกเลย ว่าจะมีวันให้เราไกลห่าง
ขอบคุณที่เคยร่วมทาง จนวันจากลา
นึกว่าเราจะไป เดินไปด้วยกันได้ไกลกว่านี้
ก็เห็นเธอดูมีความสุขเสมอ เมื่อเธอได้นอนกอดฉัน
เก็บความสัมพันธ์ คอยเป็นฝันให้ฉันได้ไปต่อ
กับลมหายใจที่ขอ มีเธอเสมอ
เพราะฝันที่ฉันเฝ้ารอ คือเธอเสมอ